𝚆𝚊𝚊𝚛 𝚐𝚎𝚑𝚊𝚔𝚝 𝚠𝚘𝚛𝚍𝚝 𝚟𝚊𝚕𝚕𝚎𝚗 𝚜𝚙𝚊𝚊𝚗𝚍𝚎𝚛𝚜! 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘸𝘢𝘵 𝘥𝘰𝘦 𝘫𝘦 𝘮𝘦𝘵 𝘥𝘪𝘦 𝘴𝘱𝘢𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴?

Die opmerking wordt regelmatig gemaakt. Een soort goedprater als uitleg voor iets waarmee je ‘maar te dealen hebt’. Alsof men verwacht dat je het had kunnen voorspellen en dat je er als een soort voldongen feit overheen stapt.  Het is natuurlijk een waarheid als een koe, laten we dat voorop stellen. De vraag is uiteindelijk: wat gaan we met de spaanders doen? Laat je ze gewoon liggen? Staan ze symbool voor een voldongen feit of kun je er wat mee? Wat doe jij met jouw spaanders in je leven? Links laten liggen? Ze oppakken en bekijken wat je er alsnog mee kunt doen?  Als je ze eens stuk voor stuk oppakt, wat zie je dan? Kansen? Lessen? Pijn? Blij dat je ze kwijt bent? Of wil je ze ten koste van alles bij elkaar houden? Vaak stappen we er gewoon overheen en kijken dan heel verbaasd als we na een paar jaar opeens sommige van die oude spaanders weer tegenkomen. Vol in je gezicht en knetterhard confronterend.  Dus m’n tip: pak je spaanders op, bekijk ze allemaal, gooi sommige weg, neem sommige mee. En die je meeneemt: maak daar weer mooie kleine spaandertjes van die je mogen steunen en laten groeien voor als er weer eens gehakt wordt. 🙏